Ποιητικη Αδεια

Η παρανοια κυκλοφορουσε στον πλανητη 

αυτο εγινε με ταχυτατους ρυθμους 

ενοχοι παντα ηταν οι ανθρωποι, δεν θα μπορουσα 

ποτε να κατηγορησω κανεναν συγκεκριμενα 

γιατι αυτο γινοταν και στο παρελθον, 

η γη εχει μεγαλο παρελθον...απλως τα νεα 

κυκλοφορουσαν ταχυτατα λογω της τεχνολογιας. 

Οι καταστροφες ηταν υποκειμενικες παντα γινοταν, 

τωρα ειχε διαφορα, μεγαλη διαφορα ολα ηταν καταπατημενα 

δεν μπορουσες να αναπνευσεις, το νερο μολυσμενο 

καταπινωντας χιλιαδες φαρμακα, αντιδοτα των φαρμακων 

δεν μπορουσες να τραφεις επρεπε να εχεις γνωσεις και να ψαχνεσαι 

τα αγρια ζωα ζητουσαν βοηθεια και η φυση το ιδιο...

Ο καθενας θα μπορουσε να ειχε δικαιο και αδικο ταυτοχρονως 

ο υλισμος κυριευε μεχρι και τους πεθαμενους λογω των απογονων του. 

Δεν ηθελα να καταληξω πουθενα γιατι ηταν ο ακαταληκτος και οτι συμαινει αυτο...

Δεν μπορουσα να βαλω προγραμμα γιατι συνεβαινε συνεχεια κατι απροβλεπτο.. 

Δεν ηθελα να μιλησω γιαυτο εγραφα... 

Αναζητωντας απο παθος μια πηγη δημιουργιας, θα μπορουσε να ειναι οτιδηποτε...

Μεχρι και ο αλλος μου εαυτος....