Ελξη / Απωση

Το νιωθω βρεχει συνεχεια και η βροχη χαλαζι γινεται...
Ετσι ειναι στα ονειρα μουσκευεις και μετα σε χτυπα
το χαλαζι αλυπητα, δεν μπορεις  να κουνηθεις αγνωστο γιατι...
Στην πραγματικοτητα μου, το χαλαζι κυριαρχει.
Δεν εσωσες τον ερωτα σημερα, δεν μπορεις να τον σωσεις
ολες οι μερες σου ειναι μια καταστροφικη πλημμυρα μεσ' την
χαλαζοπτωση.
Ακομη σε ποθω αλλα σ' αφηνω.
Περιμενω κατι που δεν γινεται, δεν εχει παθος, λειπει η αγαπη
ακομη και τα θελω...τα μπορω...
Το νιωθω να τελειωνει, αλλα διασθανομαι οτι μολις αρχισε...
Αυτη η αντιφαση περναει στο αιμα μου, γινεται τριγμος,
τρομοκρατης, Νεμεσης.
Δεν ακολουθω τα βηματα σου...αυτο ειναι εφιαλτικο αδιεξοδο...
ακολουθω τα βηματα της λογικης που με προσταζει να σ'εγκαταλειψω....
Εχει εισβαλει μια αντικανονικοτητα, εχω σταματησει να φτιαχνομαι
απο ανωμαλα διαστρωματα πλεον... κι εκει δεν εχεις θεση, εκει τα παντα
εχουν ορια.