ΦινΑλε

Σε θυμομουν σαν χθες...
Φορουσες την πανοπλια
οπως παντα...
Αλωβητος απ' το σκοτδι...
Με συνεπαιρνει ο ηλιος σου,
ακουραστα χρυσιζει τις ακρογιαλιες
φλογιζει τα ονειρα μου,
απειθαρχος θα καψει καρδιες,
θα αλωσει τους ατραπους
που φεγγουν απομερα...
Ηταν μια μερα φωτεινη οταν σε γνωρισα
ποθουσα το αρωμα σου,
το αρμα που εσερνες...
Μηρυκαζω τα λογια μου
μεσα στην σιωπη...
Για να γινω σοφος...
Εσυ ηλιος, εγω αστερι,
λαμπουν σε διαφορετικο στερεωμα
και ομως συμβιωνουν μια στιγμη
πριν το σκοταδι...
Μια στιγμη ηταν ο ποθος μου
μια στιγμη μεσα στα χρονια
καθα μερα...
Δεν γλυτωσα απο τις φλογες σου,
που τρεμοσβυνουν,
πριν αλλοτριωθει η θυμηση...
Παντα θα γραφω για σενα
κι ας επαψα να σ'αγαπω.