Παρωδια 2

Παντα ηταν ο ερωτας που ηταν ειδικος σε ολα,

πρωτα η αναμνηση, ενα φευγαλεο φλερτ, μια ματια 

και μετα ενας καυγας σε θελω δεν με θελεις 

τα μεγαλα παθη παντα θελουν κατι κραυγαλεο, μοναδικο.

Εμενα παλι μου την δινεις ειμαι σιγουρη οτι κακοπερνας μαζι μου 

δεν ξερεις να αφηνεσαι στον ερωτα, να λες γεια να φευγεις και να 

ξαναγυριζεις, νηστικος, μονος, απλητος, να συναντας το απειροελαχιστο
η το μεγιστο του ερωτα να σε κοιταει απ' την μια μερια στην αλλη αντικριστα
πραγματικα δεν μπορεσα να δω μεσ'τα ματια σου τον ερωτα....μονο ξερεις να
πουλας μαγκια κι αυτο ειναι βαρετο, οπως κι ευγενεια σου, ολα μου την εχουν
δωσει στα νευρα, κατι θα σου κανω ειμαι σιγουρη η ειμαι σιγουρη οτι θ'αφησω
το ρευμα να τα παρει ολα κι ας καταστραφη το οτι να'ναι, παθος ειναι κι αυτο
καπου στα κοκκινα στριγλιζω.