ΕΚΕΙ

Eκει που δυει το φως του μεσοβασιλειου σαν σε κυκλωνουν οι σκεψεις, τις καρδιας μου κρυφη επιθυμια, εκει μεσ'το μεσοδιαστημα τις λυπης κορεσμο δεν εχει, που σαν ομιχλη ξεγλυστρα και φευγει. Εκει στεκεσαι κι εσυ, και φευγεις ενα βραδυ.... μεσα στις αποχρωσεις του γκρι... σε ενα συννεφο καπνου.. σε ανακαλυπτω και σε χανω, χωρις προορισμο,μεσ'το θολο τοπιο. Εκει που τα ονειρα σου παραδερνουν με ενα ερωτηματικο, πως? και γιατι? Εκει που τριγυρνας,και αμεριμνος καθοσουν σαν σε τυλιξει η θυμηση, σαν σε παρασυρει ο θυμος.... Εκει μεσα στον ξαστερο ουρανο, να περνω το μολυβι και να γραφω και το φεγγαρι ολογιομο να με κοιτα κλεφτα... Εκει μεσ'το χαρτι και οι σκεψεις να διαλυονται μπροστα μου... Εκει τελειωνει,κι ο ερχομος κι η αποστασιοποιησει και το αντιο σαν αποφραδα σκεψη μεσ'τα μυχια της ψυχης μου Εκει θα ξεχαστω, σαν το ρολοι δειξει  δωδεκα και τελειωσει ο χρονος.