Το Μυστικο

Ανεπαναληπτος,ενας και μοναδικος σαν ολους μας νομιζω.... Σαν σε κρατουσα στο μυαλο  ησουν κατι μυστικο, ανυπερβλητο,μοναδικο γιατι ησουνα δικο μου. Ηταν κατι κτητικο, πλασμενο απο ονειρα για μενα κι ηταν τοσο κοντινο και τοσο μακρυνο συναμα  που τωρα το κρατω και δεν το δινω. Κι αναμνησεις σου ανεπαναληπτες μοναδικες  νομιζω..... ουτε λεξη ουτε σιγη δεν βρισκω. για μια ανεπαναληπτη φορα μεσ'το μυαλο σε ψαχνω και σε βρισκω.... Ησουνα αστερι μαγικο που επεσε απο τον ουρανο ανυπερβλητο κρυφο,γιατι σε ειδα μονο εγω να πεφτεις πριν σε πιασω.... Και τα ονειρα απο χρυσοσκονη  και ασημοσκονη δικα μου, να μου θυμιζουν το παιχνιδι με τις πυγολαμπιδες σαν παιδι μεσα στην νυχτα. Απαραμιλλα,χαραγμενα μεσ'την σκεψη καρε καρε κομμενα με σειρα και αλλα ανακατεμενα, ηταν ασιλιπτα,απιαστα,μοναδικα, φτιαγμενα μονο, μα μονο για μενα.... Κι εμπειριες γραμμενες καπου πιο βαθια, για να τα παρω ολα εγω.και να τα κατακτησω και φρουριο απορθητο να γινω πριν να σε συναντησω.... Και τα φιλια που φερνουν ριγη στο κορμι μου, ξεχωριστα,μοναδικα στο χρονο φερνουν παυση, και σταματω,γιατι ειναι αυτο το μυστικο σαν πας μακρια μακρυτερα δεν φτανεις. Μενω εδω,σαν δεν μπορω να κουνηθω ανεπαναληπτα δικη σου, μεσ'τον χρονο που περνω μαζι σου.