Η Σφιγγα

Τονους γλυστρας, τα μαρμαρα χαλανε πριν την χρυσαυγη,

μου κρατας το χερι, δεν σε χαιρετω σε σεβομαι....

η ηλικια σου εχει ξεπερασει το σκοταδι, τρεφομαι απο νεκρους.

Το γηρας δεν κινει κανεναν καθρεφτη, μεσα στον καθερφτη μια ατελεια...

Ναι το ξερω θελεις να με παρεις μαζι σου μεσα στο καταντημα....

Που θα πας μονος? Κι εγω ποναω γι'αυτο αλλα καποτε τελειωνει η 

μαρμαρωνει σαν την Σφιγγα ειμαι τερας και το εννοω.

Αμα εσυ φρικαρεις σαν ζωντανος χωρις καθρεφτη 

και εγω φρικαρω πριν πετρωσω εχουμε ενα διαφορετικο προβλημα 

φοβασαι μην πεταξω σου βγαλω τα ματια και σε εκδικηθω.